توافقنامه برتون وودز (Bretton Woods) که در سال 1944 ایجاد شد، یک لحظه مهم در امور مالی جهانی بود و پایه و اساس سیستم پولی پس از جنگ جهانی دوم را ایجاد کرد. این توافقنامه ارزهای اصلی را به ارزش طلا وابسته کرد و ثبات در نرخ‌های مبادله بین المللی ایجاد کرد. با این حال، در سال 1971، ایالات متحده استاندارد طلا را کنار گذاشت و ارتباط مستقیم بین دلار و طلا را قطع کرد.

 این تغییر که با بیانیه‌ی رئیس جمهور آمریکا اعلام شد، برای اولین بار مفهوم جدیدی از پول را خلق کرد که در توافقنامه برتون وودز ذکر نشده بود. این تصمیم دولت آمریکا اعتراضات زیادی را به دنبال داشت چون توافقنامه برتون وودز کاری می‌کرد که دولت به همان میزانی که دارایی فیزیکی با ارزش (مثل طلا) دارد و یا می‌تواند (از طریق تجارت با دیگران) آن را افزایش دهد، پول در اختیار دارد. 

وقتی که این توافقنامه حذف شد، دست دولت آمریکا برای چاپ اسکناس باز شد و این مسئله عرضه دلار را بیشتر می‌کرد و باعث تورم می‌شد. همین پیش‌بینی مخالفان حذف این توافقنامه به واقعیت هم تبدیل شد و تورم آمریکا در کوتاه‌مدت و بلندمدت به علت افزایش چاپ پول کاغذی بدون تجارت، بدون خلق ارزش و بدون کسب اجازه از هر نهادی، افزایش یافت. 

ظهور ارزهای بدون پشتوانه